سلسله مباحث آیات مهدوی(۲۳)

جزء [۲۳] سوره یس ، آیه ۳۰
«يا حَسْرَةً عَلَى الْعِبادِ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ»
افسوس بر این بندگان که هیچ پیامبری برای هدایت آنها نیامد، مگر اینکه او را استهزاء می کردند.
امیرالمومنین علی (ع)، می گویند وقتی که بر بالای منبر در شهر کوفه بود خطبه ای خواند بخشی از خطبه این بود؛ حضرت می ‌فرمود در پیش روی شما فتنه های تاریک، کور و ‌گرفته ایست که فقط نومه از آن نجات پیدا می ‌کنند. پرسیدن نومه چه کسانی هستند فرمود کسی که مردم را می شناسد، ولی مردم او را نمی‌شناسند . و این را بدانید زمین از حجت خدا خالی نمی شود، ولی خداوند به سبب ظلم و ‌ستم مردم و گناهانشان آنها را از دیدگان پنهان می کند. اگر لحظه ای زمین از حجت خدا خالی بماند اهلش را فرو می‌برد. حجت خدا مردم را می شناسد ولی مردم او را نمی شناسند؛ مانند حضرت یوسف که مردم را می شناخت، برادرانش را می شناخت، ولی آنها او را نمی شناختند. سپس حضرت این آیه را تلاوت فرمودند « يا حَسْرَةً عَلَى الْعِبادِ.. »
نکاتی که در این آیه وجود دارد با توجه به این روایت آقا امیرالمومنین (ع)؛ هم به بحث غیبت اشاره می کند، هم به بی توجهی انسانها با ظلم و فساد و تباهی که جامعه را به سمت فتنه ها، تاریکی، پلیدی و بدی سوق می دهد
اگر مردم قدر اهل بیت را بدانند راه غدیر را پیش می گرفتند دیگر بنی امیه و‌ بنی عباس و مانند اینها به قدرت نمی‌رسیدند و جامعه اسلامی را به مسیر گمراهی نمی بردند.
توجه نسبت به امام، انسان را به سمت و سوی هدایت می برد ولی متأسفانه عدم شناخت و بصیرت لازم‌ نسبت به امام به نوعی کفران نعمت برای مردم شده بود .
قدر حجت الهی را ندانستند و پیروی نکردن از وی چیزی جز ندامت برای ما نخواهد داشت «يا حَسْرَةً عَلَى الْعِباد..» حسرت می خورند.
نکته پایانی و آن این است که تنها پایان یافتن دوران غیبت این است که بفهمیم «بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ..» و با امام خودمان عهد و عقد و ‌بیعتی ببندیم همانطوری که در دعای عهد می خوانیم «عَهْدا» عهد با تو می بندیم ، «عَقْدا» خودمان را با امام زمان خودمان گره بزنیم و «بَیعَةً» امضاء کنیم و پایش هم بایستیم و به این تعهدمان عمل کنیم، نه اینکه فقط یک گوشه بنشینیم و ذکر و دعا و مناجات داشته باشیم.
ذکر و دعا و مناجات بخشی از کار است همه کار نیست.‌ وقتی می گویم «بِأبی اَنتَ و اُمّی وَ نَفسی و.. » تمام خودم جانم، مالم، همه وجودم فدای تو، این را باید در عمل هم نشان بدهم.
از مهمترین راههای رسیدن به این حقیقت این است که با اندیشیدن و تأمل، خسارت های مادی و معنوی که امت اسلامی و همچنین امت های دیگر در اثر بی توجهی برخی از انسانها دوری از حجت الهی کردند، این است که ″به بصیرت و معرفت″ خودمان بیفزاییم تا بی قرار امام زمان خودمان بشویم و راه را برای ظهورش هموار بکنیم ان ‌شاءالله‌.
#متن_آیات_مهدوی ۲۳
با توضیحات حجت الاسلام و المسلمین استاد محمدرضا نصوری