منتظران امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و آن‌ها که به شوق دیدارو وصال امام شان روزها را سپری می‌کنند باید آراسته به صفاتی باشند که شایستگی قرار گرفتن در خیمه، مهدی یاوران و مهدی باوران و زمینه سازان ظهور را در آن‌ها ایجاد کند. از جمله؛ دعا برای ظهور، امید به آینده روشن، اصلاح جامعه و مبارزه با مفاسد، اصلاح اخلاق، وفای به عهد، شهادت طلبی، احساس حضور در محضر خدا و حجت او و زمینه سازی برای ظهور حضرت ولی عصر و…، از ملزومات منتظران راستین است.
فرزندان، به خاطر نقش‌پذيري از الگوها، تحت تأثير رفتار والدين و مربيان قرار مي‌گيرند و حتّي از حالات و سخنان آنان هم سرمشق مي‌گيرند. رفتار پدر و مادر، به طور غير مستقيم بر فرزندان تأثير مي‌گذارد. از اين‌‌رو، پدر و مادري كه مي‌خواهند فرزنداني با ايمان، راستگو، درست كردار، حق‌شناس، محبّ اهل‌بيت و دور از گناه و خلاف داشته باشند، بايد خودشان رفتار مؤمنانه، گفتاري صادقانه و كرداري حق‌شناسانه داشته باشند.
فرد منتظر، بايد چنان اخلاقي داشته باشد كه به ديگران هم عملاً تعليم دهد و چنان پاك و بي‌ريا باشد كه فرزندانش و افراد جامعه از او الگو بگيرند و او را به عنوان يك فرد « نمونه» بشناسند.
وقتي در خانواده‌اي، در ايّام ولادت امامان، خوشحالي و سرور و هديه و احسان وجود داشته باشد، گرايش به اهل‌بيت در آن تقويت مي‌شود. وقتي در ايام عزاداري خاندان پيامبر، جلسه روضه يا نشانه‌هاي عزا و پرچم سياه و شركت در محافل مذهبي جزو برنامه‌هاي يك خانواده باشد، حبّ اهل‌بيت و همدلي با اين خاندان در فرزندان هم پديد مي‌آيد و ريشه‌دار مي‌شود [۱].
اين‌كه امام علي(علیه السلام) درباره خصلت شيعيان فرموده است: « يَفْرَحُون لِفَرَحِنا و يحزنُون لِحُزنِنا» به شادي ما شاد مي‌شوند و به سبب اندوه ما غمگين مي‌شوند»، فضاي حاكم بر يك خانواده مذهبي و ولايي شيعه را نشان مي‌دهد. اگر والدين، هنگام شنيدن نام پيامبر و امامان و حضرت مهدي(عجل الله تعالی فرجه الشریف) بر آنان دورد بفرستند و با احترام و عظمت ياد كنند و نشان دهند كه به اين خاندان و حضرت حجت(عجل الله تعالی فرجه الشریف) احترام ويژه‌اي قائل‌اند، اين روحيّه و حسّ و حال، به فرزندان هم سرايت مي‌كند.
پدر و مادر، هم در عمل و رفتار، بايد براي فرزندان خود الگو باشند، هم با گفتار شيرين و آموزنده آنان را با معارف ديني، وظايف شرعي و نكات اخلاقي آشنا سازند و در حدّ يك معلّم، به رشد فكري و معنوي و معلومات ديني و احكام‌شناسي آنان حكم كنند.
مي‌‌توان در خانه با افراد خانواده نماز جماعت برگزار كرد، مسائل شرعي را طرح نمود، كتاب‌هاي ديني خواند، جلسه بحث و گفتگوي ديني و پاسخ به سؤالات مذهبي برگزار كرد، جلسه قرآن و دعا داشت و با اين روش‌ها، از خانواده‌اي ديني و ولايي برخوردار بود و براي خانواده خود و ديگر خانواده‌ها و اقوام و دوستان الگو بود.
اگر با شيوه مناسب، فرزندان را در جلسات دعاي ندبه، يا اماكن منتسب به امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، يا محافل مذهبي كه به ياد اهل‌بيت برگزار مي‌شود شركت دهيم و تشويق كنيم و چنين وانمود كنيم كه ما نسبت به خاندان پيامبر و امامان معصوم و امام زمان، وظيفه و تكليف داريم و ياد آنان و حضور در مجالس اهل‌بيتي و شنيدن مناقب و زندگي‌نامه و احاديث آنان، بخشي از وظايف ماست، مي‌توانيم آنان را در اين خطّ نوراني نگه داريم و فرهنگ ولايي خود را به آنان و نسل‌هاي بعدي منتقل كنيم.[۲]
از ياد نبريم كه رفتار ما، الگوي فرزندان ماست.پس الگوي خوبي براي آنان باشيم.
پی نوشت ها:
۱٫غرر الحكم، ج۲، ص۵۴۹
۲٫به بحث « تربيت ولايى فرزندان»در همین راستا مراجعه شود
ثبت دیدگاه