بعدازاینکه به رشدفکری ومعنوی رسیدیم(انشاا…) ونسبت به امام زمان عزیزمون به مرحله شناخت وباور و همدلی رسیدیم،حالا بایدیک مرحله بیاییم جلوتروخودمون روبیشتر به امام زمان(عج) نشون بدیم.بهش بگیم آقاجان،درسته گنهکارهستیم،روسیاه هستیم،اما هرچی باشیم ته دلمون شمارو دوست داریم.به قول حافظ
هرچند ما بدیم تو ما را بدان مگیر بایدبیاییم و یاورامام زمان باشیم.مهدی یاور
براش کارانجام بدیم،تاوقتی فردای ظهور اومد وایستاد روبروی ماو بهمون گفت فلانی، درزمان غیبت من چه کردی؟توکه می گفتی من شیعه امام زمانم،توکه برام گریه می کردی وصدا میزدی یابن الحسن،چه کاری برام انجام دادی،بگو.زودباش بگو تا ببینم لیاقت داری جزو سربازهام باشی یا نه. اسمتو بنویسم؟
اونوقت مابا شرمندگی سرمون رو میندازیم پایین و میگیم هیچی آقا! ولی توزمان غیبت شماتا جایی که از دستم برمیومد معارف ومطالب مهدوی،جزوات مهدوی و پیامکهای مهدوی و… رو توسطح دانشگاه ومحل کار وجامعه و… پخش می کردم.راه می افتادم وشبهات مهدویت روجواب میدادم و نگرانی های مردم رو نسبت به ظهور برطرف میکردم.تا جای ممکن دیگران رو به کار برای شماترغیب می کردم. همین آقا! جز این هیچی ندارم! دستم خالیه. اما امیدم به همین کارهاست. منو میخوای آقا؟
مطمئن باش آقا سرشو میاره بالاودرحالیکه خنده رضایت روی لبهاش هست میگه احسنت به تو بچه شیعه خودم،خدا بهت خیر بده، آره ! چرا نخوامت ، کی از تو بهتر.برام زحمت کشیدی،جزوه پخش کردی، نمایشگاه زدی و…بیا ، بیا تو لشکر سربازهای من که خیلی کار داریم.
مهدی یاور عزیز ،چیه ؟ خنده رو لب هات نشست ؟ ها؟ خوش بحالت. حالا که داری میخندی زیر لب بگو
گفتم به وصلت ای دوست خواهم رسیدروزی گفتا درست بنگر شاید رسیده باشی
ثبت دیدگاه