(۱۳) سوره اسراء، آیه ۳۳
﴿ وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیهِ سُلْطَاناً فَلا یسْرِفْ فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُوراً ﴾.
وآن کس که مظلوم کشته شده برای ولی او سلطه (حق قصاص) قرار دادیم اما در قبل اسراف نکند. چرا که او مورد حمایت است.
در این آیه مسئله (حق قصاص) که برای اولیای دم ثابت است مطرح شده است. اما در عین حال ولی دم نباید بیش از حق خود مطالبه کند، ودر قتل اسراف نماید، چرا که او مورد حمایت است. آری اولیای مقتول مادام که در محدوده شرع واسلام گام برمی دارند واز حد خود تجاوز نکرده اند مورد نصرت الهی هستند. روایات فراوانی از حضرت ائمه معصومین (علیه السلام) به ما رسیده که در ذیل این آیه شریفه می فرمایند این آیه مربوط به حسین (علیه السلام) است وولی دم او حضرت حجة ابن الحسن (علیه السلام) است. در اینجا به برخی از این روایات اشاره می شود. عن الصادق (علیه السلام): قال: ذلک قائم آل بیت محمد (علیه السلام) یخرج فیقتل بدم الحسین (علیه السلام) فلو قتل اهل الارض لم یکن مسرفا وقوله: فلا یسرف فی القتل ای لم یکن لیصنع شیئا فیکون مسرفا. ثم قال ابو عبدالله (علیه السلام):یقتل والله ذراری قتلة الحسین (علیه السلام) لفعال آبائهم. امام صادق (علیه السلام) در جواب شخصی که از او درباره ی همین آیه سوال نموده فرمود: آن قائم آل بیت محمد (صلی الله علیه وآله وسلّم) است که خروج می کند وبه انتقام خون حسین (علیه السلام) دشمنانش را می کشد. پس چنانچه اهل زمین را به قتل رساند مسرف نخواهد بود. واینکه فرموده (پس مباد در کشتن اسراف کند) یعنی کاری انجام نمی دهد که به سبب آن اسراف کرده باشد. آنگاه امام (علیه السلام) فرمود: به خدا سوگند قائم (علیه السلام) نوادگان کشندگان حسین (علیه السلام) را به سبب کارهای پدرانشان به قتل می رساند(۱).
در حدیث دیگری عبدالسلام بن صالح هروی می گوید به حضرت ابوالحسن علی بن موسی الرضا (علیه السلام) عرض کردم یا بن رسول الله: درباره ی این حدیثی که از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که می فرماید: هر گاه قائم (علیه السلام) قیام کند ذراری ونوادگان قاتلان حسین (علیه السلام) را به خاطر کارهای پدرانشان به قتل می رساند چه می فرمایید؟ امام رضا (علیه السلام) فرمود همین طور است. عرض کردم پس این آیه چه می گوید که: (هیچ نفسی بار دیگری را بر دوش نمی گیرد)(۲).
امام فرمود: خداوند در اقوالش صادق است. ولی ذراری ونوادگان کشندگان سیدالشهداء به کرده ی پدرانشان راضی هستند وبه آن جنایتها افتخار می کنند وهر کس به کاری راضی باشد هم چون کسی که آن را انجام داده وچنانچه مردی در مشرق کشته شود ومرد دیگری در مغرب به کشته شدنش راضی باشد. آنکه رضا داده نزد خداوند شریک قاتل خواهد بود. بر این اساس حضرت قائم (علیه السلام) وقتی خروج کند آنها را بخاطر اینکه از کردار پدرانشان راضی اند می کشد. راوی گوید به امام عرض کردم: هر گاه قائم از شما بپا خیزد اول چه کار می کند؟ فرمود: از بنی شیبه آغاز می نماید. پس دستهایشان را قطع می کند چون آنها دزدان بیت الله (عزَّ وجلَّ) هستند(۳).
وامام باقر (علیه السلام) هم پیرامون همین آیه فرمود: او حسین بن علی (علیه السلام) است که مظلوم کشته شد وما اولیای او هستیم وقائم از ما چون بپا خیزد خون حسین (علیه السلام) را مطالبه می نماید. پس آنقدر می کشد تا اینکه گفته می شود در کشتن اسراف کرد. بعد فرمود: آنکه مقتول نامیده شده حسین (علیه السلام) است وولی او قائم است واسراف در قتل آنست که غیر قاتلش را بکشد (که او منصور وموید است) همانا دنیا به پایان نرسد تا اینکه مردی از آل رسول (صلی الله علیه وآله وسلّم) بپا خیزد وزمین را از قسط وعدل پر سازد هم چنانکه از ظلم وجور سرشار شده باشد(۴).
(۱) کامل الزیارات، ص ۶۳.
(۲) ولاتزر وازرة وزر اخری.
(۳) عیون اخبار الرضا، ص ۱۵۱.
(۴) تفسیر عیاشی، جلد ۲، ص ۲۹۰.
ثبت دیدگاه