امام صادق علیه السلام فرمودند: «مَنْ ماتَ عارِفاً لِإمامِهِ» اگر کسی در حالی رحلت کرد که امامش را شناخته است «کانَ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقائِمِ فی فُسطاطِهِ» مثل کسی است که در خیمه امام زمان در کنار حضرت است…
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّة»چنانچه کسی بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است… (مرگ‌محصول زندگیست ).
چقدر تفاوت است بین مرگ در خیمه ی امام با مرگ در جاهلیت..
پیام روایت این است که دین پیامبر(صلی الله و علیه وآله) بدون شناخت جایگاه و مقام امام زمان ارواحنا فداه کارآیی لازم را ندارد که انسان را از مرگ جاهلیت نجات دهد و به سوی توحید راهنمایی کند.
آنچه موجب می‌شود تا بتوانیم از قرآن و سنت پیامبر(صلی الله و علیه وآله وسلم) بهره‌ی لازم را ببریم شناخت امام زمان ارواحنا فداست.
دقت در این روایت روشن می‌کند که به هیچ پیغمبر و امامی نمی‌توان متوسل شد مگر از طریق دریچه‌ی وجود مقدس امامِ حیِّ حاضر…
زیرا او مقام واسطه‌ی فیض الهی را دارد و از طریق وجود آن حضرت است که می‌توان از رحمت الهی بهره‌مند شد، برای بهره‌مندی از پیامبر(صلی الله و علیه وآله وسلم) و سایر ائمه(علیهم السلام) نیز باید از واسطه‌ی فیض الهی بهره‌مند گشت و از دریچه‌ی وجود حجت زمان از انوار سایر معصومین(علیهم سلام) بهرمند شد…
مرکز مجازی مهدویت
ثبت دیدگاه