پاسخ: پيشوايى به كوچكى و بزرگى نيست، بلكه مربوط به ظرفیتها و استعدادها است .رهبرى و پيشوايى امت در كودكى كه سهل، حتى در نوزادى، هم امكان دارد و هم واقع شده است داستان حضرت عيسى ـ عليه السلام ـ که خداوند در آیه ۲۹ سوره مریم به آن اشاره دارد که عیسی ع در گهواره و در نوزادی با مادر خود صحبت کرد.
بنابراين هيچ مانعى ندارد كه كودكى در سن پنج سالگى با عالم غیب ارتباط داشته باشد و به امامت منصوب گردد و در انجام وظيفه خويش و اداى اين امانت بزرگ كاملاً نيرومند و مقتدر باشد.
حضرت امام جواد ـ عليه السلام ـ هم در هنگام وفات پدرش نه ساله و يا هفت ساله بوده و امام رضا ـ عليه السلام ـ او را به عنوان جانشين خود معرفى نمود، كه سخنان و مناظرات امام جواد ـ عليه السلام ـ و حل مشكلات بزرگ علمى و فقهى توسط آن حضرت تحسين و اعجاب دانشمندان اسلامى اعم از شيعه و سنى را بر انگيخته و آنان را به تعظيم در برابر عظمت علمى امام وا داشته است و هر كدام او را ستوده اند.
با اينكه آفرينش و خلقت ويژه انبياء و ائمه طورى است كه نمى توان آن را با افراد عادى مقايسه كرد با این حال در بين اطفال عادى هم گاهى افراد نادرى ديده مى شوند كه از حيث استعداد و حافظه نابغه عصر خويش بوده و فهم آنان از مردان چهل ساله هم بهتر است ابو على سينا فيلسوف نامى از اين افراد شمرده مى شود از وى نقل شده است که می گوید کتاب “قانون” را در سن شانزده سالگى نوشتم و در سِنّ بيست و چهار سالگى خودم را در تمام علوم متخصص مى دانستم
بنابراين در صورتى كه اطفال نابغه، داراى چنان مغز و ذهنی باشند كه در سنين خرد سالى از عهده حفظ هزاران مطالب گوناگون و حل مشكلات و پیچیدگی های علوم بر آيند و نيروى تعجب آور آنان باعث تعجب می گردد پس چیز عجیبی نیست كه خداوند متعال حضرت بقيةاللَّه و حجّت حق را در سن پنج سالگى به ولايت منصوب گرداند و تحمل و ضبط احكام را به عهده اش واگذار كند.
نتيجه آنكه عقلاً و شرعا هيچ جای تعجبی ندارد كه حضرت صاحب الامر (عج) در سن پنج سالگى پيشوايى مسلمين را به عهده بگيرد.
منبع : کتاب آفتاب مهر
ثبت دیدگاه